ترک ریتالین

ترک ریتالین همراه با علائمی مانند پرخاشگری، اختلالات خواب، سردرد، خستگی مفرط و اضطراب همراه است. ریتالین یک محرک تجویزی است که برای درمان اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) استفاده می شود. از این دارو برای افزایش تمرکز و سطح انرژی نیز سوء استفاده می شود. این دارو در صورت مصرف طولانی مدت اعتیادآور است.عوارض اعتیاد به ریتالین شامل مشکلات قلبی عروقی، اختلالات روانی و اختلالات خواب است. این مقاله اطلاعات کاملی درباره موارد مصرف ریتالین، اعتیاد به آن و چگونگی ترک ریتالین به شما ارائه می کند.

 

ریتالین چیست؟

ریتالین نام تجاری متیل فنیدات است، دارویی که بخش‌های کم‌کار سیستم عصبی مرکزی را تحریک می‌کند، تمرکز و دامنه توجه را افزایش می‌دهد و به تنظیم رفتار تکانشی کمک می‌کند. ریتالین عمدتاً به صورت خوراکی مصرف می شود، اما به عنوان یک چسب آهسته رهش نیز موجود است. سطوح دوز معمولاً افزایشی است، برای مشاهده واکنش فرد از دوز بسیار کم شروع می شود و سپس در صورت لزوم دوز را افزایش می دهد.

ریتالین فقط برای درمان ADHD در کودکان بالای ۶ سال مجوز دارد. این دارو برای استفاده در بزرگسالان یا نوزادان کمتر از ۶ سال مبتلا به ADHD به دلیل شواهد غیرقطعی در مورد ایمنی آن برای این گروه ها مجوز ندارد. این دارو نمی تواند به عنوان یک درمان مستقل تجویز شود، اما به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی که شامل درمان روانشناختی، آموزشی و اجتماعی است، ارائه می شود. ریتالین درمانی برای بیش فعالی بزرگسالان نیست. هنوز هیچ درمان شناخته شده ای وجود ندارد، اما به جوانان و والدین آنها کمک می کند تا این بیماری را مدیریت کنند.

ریتالین همچنین بر قشر پیشانی مغز تأثیر می گذارد، ناحیه ای که با توجه، تصمیم گیری و کنترل تکانه نیز مرتبط است. تحریک فعالیت در این زمینه می تواند به افراد کمک کند تا بهبودهای بیشتری را در عملکردهای شناختی مانند برنامه ریزی، تمرکز و پیگیری وظایف تجربه کنند.

مکانیسم درمانی ریتالین

ریتالین یک محرک روانی است که با مسدود کردن بازجذب دوپامین و نوراپی نفرین به نورون ها عمل می کند. دوپامین انتقال دهنده عصبی “حس شادی” شناخته می شود زیرا در لذت، انگیزه و پاداش نقش دارد. نوراپی نفرین بر نحوه واکنش مغز به رویدادها، به ویژه نحوه توجه و سرعت واکنش آن به محرک های بیرونی تأثیر می گذارد.

به طور معمول، این انتقال دهنده های عصبی در شکاف سیناپسی (فضای بین نورون ها) آزاد می شوند و سپس دوباره جذب می شوند. ریتالین با مهار بازجذب آنها، غلظت آنها را در شکاف سیناپسی افزایش می دهد و اثرات آنها را افزایش می دهد و فعالیت مغز را تحریک می کند. این می تواند منجر به بهبود توجه، تمرکز و کنترل بر تکانه ها و رفتار شود که به ویژه برای افراد مبتلا به ADHD مفید است.

ریتالین همچنین بر قشر پیشانی مغز تأثیر می گذارد، ناحیه ای که با توجه، تصمیم گیری و کنترل تکانه نیز مرتبط است. با تحریک فعالیت در این زمینه، افراد می توانند پیشرفت های بیشتری را در عملکردهای شناختی مانند برنامه ریزی، تمرکز و پیگیری وظایف تجربه کنند.

 

عوارض جانبی ریتالین

متیل فنیدات یا همان قرص ریتالین عوارض جانبی خاصی مانند دیگر دارو ها ایجاد می کند. عوارض ناخواسته این دارو عبارت است از

• ناراحتی معده به عنوان مثال درد معده، حالت تهوع، استفراغ
• بعد از غذا مصرف کنید تا این عوارض به حداقل برسد
• خشکی دهان
• سردرد خفیف، بدن درد
• عصبی بودن، نخوابیدن
• از مصرف دارو در اواخر روز خودداری کنید زیرا ممکن است شما را بیدار نگه دارد
• سرگیجه یا سبکی سر
• به آرامی از حالت دراز کشیده بایستید
• از دست دادن اشتها – کاهش وزن ممکن است در چند ماه اول درمان رخ دهد

بیشتر این عوارض جانبی با عادت کردن بدن به دارو بهتر می شوند یا از بین می روند. اگر عوارض جانبی فوق شدید و آزاردهنده شد به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی نادر ریتالین

• ضربان قلب سریع یا نامنظم (تپش قلب)
• گفتار کنترل نشده و/یا تیک (حرکات کنترل نشده و مکرر بدن)
• تشنج، گیجی
• تغییر در بینایی به عنوان مثال تاری دید
• نعوظ های طولانی و یا دردناک (برای مردان) که تا ۴ ساعت و بیشتر طول می کشد
• افزایش فشار خون
• علائم جدید یا بدتر هذیان (باورهای نادرست)، توهم (دیدن یا شنیدن چیزهایی که واقعی نیستند) یا شیدایی (خلق غیرعادی بالا یا هیجان زده)

در موارد بسیار نادر، این دارو ممکن است باعث تغییرات زیر در وضعیت روانی فرد شود، به ویژه در چند هفته اول درمان یا در هنگام تغییر دوز:

• تشدید بی قراری، بیقراری، رفتار خشونت آمیز یا
• افکار جدید یا بدتر آسیب رساندن به خود یا پایان دادن به زندگی
• تغییرات در خلق و خو یا رفتار

لطفاً در اسرع وقت به پزشک خود اطلاع دهید یا اگر نمی توانید به تنهایی به دنبال درمان باشید، خانواده یا مراقب خود به پزشک اطلاع دهند.

آلرژی به ریتالین

علائم آلرژی دارویی شامل یک یا چند مورد از موارد زیر است:

• صورت پف آلود، چشم های پف کرده، لب و زبان متورم
• مشکل در تنفس
• بثورات پوستی خارش دار در تمام بدن شما

اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، باید داروهای خود را قطع کرده و فوراً به متخصص مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنید.

منع مصرف ریتالین

• شما به این دارو یا هر یک از ترکیبات دیگر این دارو حساسیت دارید
• باردار هستید، قصد باردار شدن دارید یا در حال شیردهی هستید
•  در حال حاضر یا در دو هفته گذشته داروهای دیگری از جمله مکمل ها، داروهای سنتی و داروهای گیاهی مصرف می کنید.
• سابقه یا شرایط پزشکی فعلی مانند بیماری عروق خونی، فشار خون بالا، سکته مغزی، بیماری قلبی، اختلالات سلامت روان، گلوکوم، تیروئید پرکار، تشنج، انقباضات غیرقابل کنترل یا تکان دادن مکرر هر یک از قسمت‌ها را دارید. بدن یا شما صداها و کلمات را تکرار می کنید (سندرم تورت یا اختلال تیک)

مصرف این دارو را به تنهایی و بدون مشورت با پزشک خود قطع نکنید. ترک ریتالین به صورت ناگهانی توصیه نمی شود. توجه به این نکته ضروری است که پزشک شما این دارو را تجویز کرده است زیرا احساس می کند که شما از مصرف این دارو نسبت به خطرات احتمالی که ممکن است ایجاد کند سود بیشتری خواهید برد که احتمال بروز آن کم است.

 

 

نظرات مصرف کنندگان ریتالین

سوء مصرف ریتالین به استفاده از دارو به روشی اشاره دارد که توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تجویز نشده است. این می تواند شامل استفاده از دارو بدون نسخه، مصرف دوزهای بالاتر از تجویز شده یا استفاده از آن به شکل های متفاوت، مانند خرد کردن خرخر کردن پودر قرص ریتالین باشد. دلایل سوء مصرف ریتالین متفاوت است اما نظرات مصرف کنندگان ریتالین نشان می دهد که بیشترین دلیل سوء استفاده از ریتالین موارد زیر است.

• افزایش عملکرد شناختی: ریتالین اغلب توسط دانشجویان و متخصصان مورد سوء استفاده قرار می گیرد که معتقدند می تواند تمرکز، تمرکز و بهره وری آنها را افزایش دهد، به خصوص در طول امتحانات یا دوره های کاری فشرده.
• سوء استفاده تفریحی: برخی از افراد همچنین از ریتالین به دلیل خواص محرک آن سوء استفاده می کنند، که می تواند باعث ایجاد احساس سرخوشی شود، به خصوص زمانی که در دوزهای بالاتر از تجویز شده مصرف شود یا از راه های غیر خوراکی مانند خرخر کردن یا تزریق استفاده شود. هنگامی که ریتالین به این روش مورد سوء استفاده قرار می گیرد، به دلیل افزایش سریع سطح دوپامین در مغز، اثرات مشابه سایر محرک ها مانند کوکائین یا آمفتامین ها است. مصرف تفننی ریتالین و مواد مخدر اعتیادآور است. برای ترک مصرف تفریحی مواد مخدر و دارو لازم است با رواندرمانگر متخصص ترک اعتیاد مشورت کنید.
• سرکوب اشتها: ریتالین می تواند اشتها را کاهش دهد و باعث می شود برخی افراد از آن برای کاهش وزن سوء استفاده کنند. این یک عمل خطرناک است زیرا می تواند منجر به سوء تغذیه و سایر مشکلات سلامتی شود. پس از ترک ریتالین بی اشتهایی درمان می شود.

 

اعتیاد به ریتالین چگونه ایجاد می شود؟

در حالی که مسیر همه افراد به سمت اعتیاد به ریتالین نقاط عطف منحصر به فرد خود را دارد، این فرآیند معمولاً شامل چندین مرحله است:

• تحمل: دلیل استفاده اولیه هر چه باشد، استفاده طولانی مدت از ریتالین می تواند منجر به تحمل فرد شود، به این معنی که برای احساس اثرات مشابه به دوز بالاتری نیاز دارد. این منجر به افزایش دوز دارو می شود، اغلب بدون راهنمایی پزشکی.
• وابستگی روانی: از آنجایی که دوزهای افزایش یافته ریتالین به طور منظم مصرف می شود، مصرف کننده شروع به تکیه بر ریتالین برای انجام کارهای روزانه، مطالعه، کار یا به سادگی احساس طبیعی می کند. آنها ممکن است احساس کنند بدون دارو قادر به عملکرد یا دستیابی به سطوح خاصی از بهره وری نیستند، که به نوبه خود باعث استفاده بیشتر می شود.
• مصرف اجباری ریتالین: با پیشرفت اعتیاد، دریافت و استفاده از ریتالین می تواند به اصلی ترین کار در زندگی فرد تبدیل شود. افراد معتاد به ریتالین ممکن است مقدار قابل توجهی از زمان و منابع را صرف تهیه دارو، استفاده از آن و بهبودی از اثرات آن کنند. اعتیاد اغلب به  روابط شخصی، مسئولیت های کاری یا تحصیلی فرد صدمه می زند و حتی فرد ممکن است پیامدهای منفی را تشخیص دهد اما نمی تواند مصرف ریتالین را متوقف کند.

علائم ترک ریتالین

با افزایش روزافزون ریتالین که به طور مداوم در سیستم وجود دارد، بدن با حضور آن سازگار می شود و شروع به تکیه بر دارو برای حفظ سطوح انتقال دهنده های عصبی در مغز می کند. هنگامی که دارو مصرف نشود، فرد ممکن است علائم ترک ریتالین را تجربه کند، زیرا بدن در تلاش برای بازیابی تعادل طبیعی خود است. این علائم ترک می تواند قطع مصرف ریتالین را بسیار دشوار کند حتی اگر فرد بخواهد.

هنگامی که فردی که وابستگی جسمانی به دارو دارد، به طور ناگهانی مصرف خود را قطع می کند یا تلاش می کند تا مصرف خود را کاهش دهد،  علائم فیزیکی و روانی را تجربه می کند. علائم ترک ریتالین عبارتند از:

• آشفته شدن و اضطراب
• افزایش اشتها
• حرکات تاخیری یا تند
• عصبانیت
• مشکلات خانوادگی
• درد عضلات
• احساس ناامیدی
• هوس شدید
• غم و اندوه و افسردگی
• خستگی شدید جسمی و روحی
• توهمات و پارانویا
• حرکات سریع چشم

اگر شما یا یکی از عزیزانتان دچار وابستگی و اعتیاد به ریتالین هستید، برای قطع مصرف بهترین گزینه مراجعه به مراکز ترک اعتیاد و دریافت کمک حرفه ای برای ترک ریتالین است.

 

عوامل افزایش خطر اعتیاد به ریتالین

عوامل خطر برای اعتیاد به ریتالین را می توان به جنبه های مختلفی از جمله زیست شناسی فردی، رفتار شخصی، عوامل محیطی و الگوهای خاص مصرف ریتالین طبقه بندی کرد. درک این عوامل خطر می تواند به شناسایی افرادی که ممکن است مستعد ابتلا به اعتیاد به ریتالین باشند کمک کند.

۱-عوامل بیولوژیکی اعتیاد به ریتالین

• استعداد ژنتیکی: افراد با سابقه خانوادگی سوءمصرف مواد یا اعتیاد ممکن است خطر بیشتری برای ابتلا به اعتیاد، از جمله به ریتالین، داشته باشند.
• شیمی مغز: افراد مبتلا به عدم تعادل انتقال دهنده های عصبی خاص یا شرایط عصبی ممکن است بیشتر مستعد اعتیاد به ریتالین باشند.

۲-عوامل روانی

• سلامت روان: افراد مبتلا به بیماری های روانی مانند ADHD، افسردگی، اضطراب یا اختلال دوقطبی ممکن است بیشتر مستعد اعتیاد باشند، به خصوص اگر از ریتالین به عنوان نوعی خود درمانی استفاده می کنند.
• سابقه تروما: سابقه تروما یا سوء مصرف می تواند احتمال سوءمصرف مواد و اعتیاد را افزایش دهد، زیرا ریتالین ممکن است برای فرار از خاطرات و احساسات دردناک استفاده شود.ترک ریتالین در این موارد سخت تر است.

۳-عوامل رفتاری اعتیاد به ریتالین

• روش مصرف: سوء مصرف ریتالین از طریق خرخر کردن، تزریق، مصرف دوزهای بالاتر از تجویز یا استفاده از ریتالین با سایر داروها خطر اعتیاد را افزایش می دهد.
• استفاده تفریحی: استفاده از ریتالین به دلایل غیرپزشکی، مانند بالا بردن یا بهبود عملکرد تحصیلی، می تواند منجر به استفاده بیش از حد، تحمل و وابستگی شود.

۴-عوامل محیطی

• فشار همسالان و محیط اجتماعی: قرار گرفتن در محیطی که مصرف مواد مخدر رایج است یا تشویق می شود می تواند خطر را افزایش دهد.
• محیط خانواده: عدم مشارکت خانواده، نظارت ناکارآمد والدین، یا سابقه خانوادگی سوء مصرف مواد همگی می توانند از عوامل خطر باشند.
• رویدادهای استرس زا در زندگی: تجربه سطوح بالای استرس یا تغییرات عمده زندگی می تواند منجر به سوء مصرف مواد به عنوان یک مکانیسم مقابله شود. همچنین می تواند باعث مصرف دوباره پس از ترک ریتالین شود.

 

عوارض اعتیاد به ریتالین

خطرات سوء مصرف ریتالین و اعتیاد چند وجهی است و بر سلامت جسمی، رفاه روانی و جنبه های اجتماعی زندگی تأثیر می گذارد. این موارد عبارتند از:

۱-عوارض جسمی اعتیاد به ریتالین

• مشکلات قلبی عروقی: سوء مصرف ریتالین، به ویژه در دوزهای بالا، می تواند ضربان قلب و فشار خون را افزایش دهد و به طور بالقوه منجر به آریتمی، حملات قلبی و سکته شود.
• اثرات عصبی: دوزهای بالا یا استفاده طولانی مدت می تواند منجر به مشکلات عصبی مانند تشنج، سردرد و اختلالات حرکتی شود.
• مشکلات گوارشی: سوء مصرف ریتالین می تواند باعث درد معده، حالت تهوع و کاهش وزن قابل توجه به دلیل کاهش اشتها شود.
• بی خوابی و اختلالات خواب: ریتالین یک محرک است و می تواند الگوی خواب را مختل کند و منجر به بی خوابی و خستگی مزمن شود.
• افزایش خطر مصرف بیش از حد: دوزهای بالا، به ویژه هنگامی که ریتالین در ترکیب با سایر مواد استفاده می شود، می تواند منجر به مصرف بیش از حد شود که می تواند کشنده باشد.
• خطرات سلامتی درازمدت: سوء مصرف طولانی مدت ریتالین می تواند منجر به مشکلات سلامتی مداوم، از جمله بیماری های قلبی عروقی، اختلالات شناختی و آسیب بالقوه کشنده اندام شود.

۲-عوارض روانی اعتیاد به ریتالین

• تشدید اختلالات سلامت روان: سوء مصرف ریتالین می تواند شرایط سلامت روانی موجود مانند اضطراب و افسردگی را بدتر کند یا علائم روانپزشکی جدیدی ایجاد کند.
• علائم روان پریشی: مصرف دوزهای بالا یا مصرف طولانی مدت ریتالین می تواند منجر به علائم روان پریشی از جمله پارانویا، توهم و تفکر هذیان شود.

۳-پیامدهای رفتاری و اجتماعی

• رفتارهای اعتیاد آور: جستجوی اجباری و استفاده از ریتالین می تواند بر زندگی فرد مسلط شود و منجر به نادیده گرفتن مسئولیت های شخصی، تحصیلی یا حرفه ای شود.
• مسائل مربوط به رابطه: روابط تیره با خانواده، دوستان و همکاران با تشدید تمرکز بر مصرف مواد رایج است.
• مشکلات حقوقی و مالی: دریافت غیرقانونی ریتالین و امکان انجام فعالیت های غیرقانونی برای حمایت از اعتیاد می تواند منجر به مشکلات قانونی و مشکلات مالی شود.
• عملکرد ضعیف تحصیلی یا کاری: برخلاف این باور که ریتالین می تواند عملکرد شناختی را افزایش دهد، سوء استفاده طولانی مدت اغلب منجر به بدتر شدن عملکرد تحصیلی یا شغلی می شود.
• خطر اخراج یا از دست دادن شغل: به دلیل مسائل رفتاری یا کاهش عملکرد، افراد ممکن است با اخراج از مدرسه یا از دست دادن شغل مواجه شوند که هر دو پیامدهای جدی برای آینده‌ی آینده دارند.

 

 

روش ترک ریتالین

درمان اعتیاد به ریتالین می‌تواند به صورت بستری و سرپایی ارائه شود و معمولاً شامل ترکیبی از مداخلات پزشکی، روان‌شناختی و حمایتی است. رویکرد خاص ممکن است بسته به شرایط فرد، از جمله شدت اعتیاد و هر گونه وضعیت سلامت روانی همزمان و ترجیحات شخصی متفاوت باشد. اما در مراکز ترک اعتیاد به ریتالین یا دیگر مواد معمولا درمان جامع و کاملی برای ترک مواد مخدر ارائه می شود.

روان درمانی از دیگر خدمات کلینیک ترک اعتیاد تهران است که به بیمار در تشخیص و درمان اختلالات روانی و مشکلات رفتاری اش  حین ترک ریتالین کمک می کند. روانپزشک در مرکز ترک ریتالین، بیماری های روانی که می تواند منجر به بازگشت به اعتیاد شود مانند افسردگی، استرس مزمن و… را درمان می کند.

این پروتکل های درمانی به صورت بستری برای ترک ریتالین، ترک اعتیاد سرپایی و ترک اعتیاد در منزل قابل انجام است. کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دوباره حتی پس از درمان بیمار را فالو می کند تا مشکلات پس از ترک ریتالین و … را برای فرد کاهش دهد.

سم زدایی ریتالین پزشکی

اولین قدم در درمان اعتیاد به ریتالین سم زدایی است که به فرد این امکان را می دهد تا دارو را از سیستم خود پاک کند و به وابستگی فیزیکی پایان دهد. سم زدایی ترک اعتیاد، تحت نظارت یک تیم سم زدایی حرفه ای، محیطی امن را فراهم می کند که در آن علائم ناخوشایند و بالقوه خطرناک ترک را می توان به طور موثر مدیریت کرد.

خدمات درمانی کلینیک ها معمولا شامل سم زدایی سریع و فوق سریع مواد مخدر است. در دوره سم زدایی بیمار تحت نظرپزشک متخصص ترک ریتالین یا دیگر مواد است و تمام علائم ترک به وسیله تجویز داروی جایگزین کنترل و مدیریت می شود تا فرد تجربه ترک با کمترین خماری را داشته باشد.

روان درمانی

برای افراد مبتلا به بیماری های روانی همزمان مانند ADHD، افسردگی یا اضطراب، درمان باید اعتیاد را برطرف کند و در عین حال وضعیت سلامت روان را به طور همزمان مدیریت کند. روان درمانی اشکال مختلفی دارد و برای درمان جنبه های روانی اعتیاد وترک ریتالین و مواد مخدر طراحی شده اند. روان درمانی پس از سم زدایی و در طول زمان بستری برای ترک اعتیاد در مراکز ترک اعتیاد و کلینیک ترک اعتیاد انجام می شود. درمان های رایج عبارتند از:

• درمان شناختی رفتاری (CBT): درمان شناختی رفتاری می تواند برای درمان اعتیاد به ریتالین بسیار مفید باشد زیرا الگوهای رفتار و باورهایی را که افراد را به سمت مصرف مواد سوق می دهد، به چالش می کشد و اصلاح می کند. هنگامی که فرد متوجه شد که چه چیزی باعث مصرف ریتالین می شود، می تواند شروع به توسعه استراتژی های مقابله ای جایگزین برای جایگزینی دارو کند.
• درمان رفتاری دیالکتیکی (DBT): هدف این بخش از درمان کمک به افراد برای مدیریت استرس و آسیب‌های روحی و منفی بدون اتکا به داروهایی مانند ریتالین است. این کار را با کمک به آنها در درک احساسات، تنظیم بهتر احساسات و استفاده از راهبردهایی مانند تمرکز حواس برای کنار آمدن با خاطرات و تجربیات دشوار انجام می دهد.
• گروه درمانی: گروه درمانی می تواند حمایت همسالان و احساس اجتماع را فراهم کند. همچنین افراد را قادر می‌سازد تا تجربیات و استراتژی‌های مقابله‌ای را با دیگرانی که با چالش‌های اعتیاد مشابه مواجه هستند، به اشتراک بگذارند.
• خانواده درمانی: از آنجایی که اعتیاد اغلب کل خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد، مشارکت اعضای خانواده در درمان می تواند تا حد زیادی نتایج درمان را بهبود بخشد. خانواده درمانی می تواند مشکلات ارتباطی را برطرف کند، روابط را بهبود بخشد و به اعضای خانواده در مورد اعتیاد به ریتالین آموزش دهد.
• درمان اعتیاد با نوروفیدبک: یکی از روش های نوین درمانی، TMS یا نوروفیدبک است. این روش بسیاری از علائم و اختلالات روانی ناشی از ترک ریتالین مانند افسردگی، لرزش دست، اختلالات خواب و هوس مصرف دوباره مواد را بدون نیاز به دارو درمان می کند. بازسازی عملکرد مغز پس از ترک اعتیاد با نوروفیدبک زمان مورد نیاز برای درمان علائم را چندین برابر کاهش می دهد.

پس از مرحله اولیه درمان، حمایت مداوم برای حفظ هوشیاری بسیار مهم است. این ممکن است شامل ادامه درمان، مشارکت منظم در گروه‌های حمایتی، شناسایی و مدیریت محرک و تغییرات سبک زندگی سالم باشد. مهم است که بدانیم ترک اعتیاد به خصوص ترک ریتالین یک فرآیند طولانی مدت است که مستلزم تعهد، تمرین مداوم مهارت های آموخته شده در توانبخشی و اغلب مشارکت مداوم در گروه های درمانی و حمایتی است.

 

چطور ترک ریتالین را شروع کنم؟

ترک ریتالین را از امروز شروع کنید. بهبودی و ترک ریتالین با پذیرش اعتیاد و درخواست کمک آغاز می شود. تماس با روانپزشک متخصص ترک اعتیاد اولین پله از این مسیر است. پزشک متخصص ترک پس از ویزیت و تشخیص وضعیت جسمانی و روانی شما، بهترین پروتکل درمانی مناسب شما را تشخیص می دهد.

سم زدایی، روان درمانی، دارو درمانی و … در کلینیک تخصصی یا در منزل شما تحت نظر پزشک انجام می شود. برای اطلاع از شرایط بستری یا درمان سرپایی و یا ترک در منزل، اطلاع از هزینه ها و طول مدت دوره ترک ریتالین می توانید کلمه مشاوره را به شماره ۰۹۱۲۰۴۷۴۸۱۰ ارسال کنید تا از مشاوره رایگان ترک اعتیاد به ریتالین بهره مند شوید.